Schoonheid tussen de druppels door
In deze rubriek gaan Michiel Goertzen en Ron Langenveld afwisselend op zoek naar verrassende fietsroutes in binnen- en buitenland. Vandaag: een heuvelachtig achtje vanuit Gulpen.
DOOR MICHIEL GOERTZEN
Lekker gefietst?
„Heerlijk. Glooiend Limburg op z’n best. Geen meter vlak, hier in het zuiden van de provincie. Maar de echte kuitenbijters kom je er niet tegen. Het gaat soms iets langer omhoog, maar dan is het nooit heel steil. En als het dat wel is, duurt het niet lang. Jammer dat de herfst net begint als ik op de fiets stap. Het waait hard en donkere wolken trekken dreigend over me heen. Eigenlijk zou je hier in de zon moeten fietsen. Maar goed, je kunt niet alles hebben.”
Waar is hier dit keer?
Een beetje op, een beetje af. Het blijkt het ritme van deze rit.
„Het is een lang, smal stuk Zuid-Limburg, tussen Simpelveld en Sint Geertruid. Of tussen Eijsden en Kerkrade, voor diegenen die iets minder bekend zijn in de omgeving. Startpunt Gulpen vormt het midden van een acht op de kaart. Vandaaruit rij ik twee rondjes, om halverwege weer door Gulpen te komen. De bordjes wijzen de weg over autoluwe weggetjes - hier en daar zelfs autovrij - je klimt en daalt wat zonder dat het echt heel veel pijn doet (tenzij je dit als ongetrainde fietser gaat rijden, dan zal het vast een hoop pijn doen).”
Klinkt goed.
„En zo voelt het ook. Het begint nog heel even vlak, maar na de gehuchten Pesaken en Euverem stijgt het wegdek. Geleidelijk, dat dan weer wel. De Oude Luikerweg is smal, autovrij en loopt een dikke kilometer omhoog. Eenmaal boven verandert het weggetje in een fietspad, kijk vooral even naar links waar het uitzicht op het dal de moeite waard is. Je trapt langs lange rijen fruitbomen en weien waar Limburgs hop wordt verbouwd, maar dat is al geoogst, richting Terlinden. Het is een route door dorpen en gehuchten vandaag. Gulpen en Margraten zijn de metropolen in dit rondje. Terwijl die toch niet bekendstaan om het grote aantal inwoners. Terlinden dus, pas op bij het oversteken van de provinciale weg, tussen de huizen rechts en glijd licht dalend naar Banholt, Mheer en Libeek. Daar waar gemeentewerkers door regenwater meegespoelde stenen en modder van de weg scheppen als ik langs kom. Dan zorg je ervoor dat bezoekers zich echt welkom voelen. Op weg naar Sint Geertruid even stevig aanzetten in het bos en voordat je het weet, rij je langs het voetbalveld het dorp in.”
Dat is wat zegt glooiend.
„Inderdaad. Een beetje op, een beetje af. Het blijkt het ritme van deze rit. Het glooit door Bruisterbosch en via een kort venijnig stukje omhoog rijden we naar Margraten. Dan door Scheulder en Ingber en bergaf naar Gulpen, terug het dal in. Waarmee het linkerdeel van de acht erop zit. Het rechterdeel van de vorm begint met de langste klim van de dag, in twee delen. Eerst een kilometer omhoog van Wittem richting Eyserhalte. Dan snel omlaag naar Eys en voor de kerk links. Niet over de gevreesde Eyserbosweg, maar over de veel vriendelijkere én mooiere Eyserweg, met een prachtig uitzicht naar links. Een klim trouwens, die in de Tour de France van 2006 als Côte de Trintelen een col van de 4de categorie werd. Net geen twee kilometer lang stijgt de weg geleidelijk tot in Trintelen. Dan gaat het in het ritme van vandaag weer bergaf. Genieten totdat Gulpen uiteindelijk weer opduikt. Eén tip voor onderweg in Wahlwiller: kies voor de navigatie (indien beschikbaar) en niet de bordjes. Die sturen je namelijk langs de drukke provinciale weg. Terwijl de digitale route over de voormalige trambaan loopt. En die is veel mooier.”
Kijk voor meer fietsroutes met gpx op www.delimburger.nl/ uitfietsen
Geen meter vlak, in het zuiden van de provincie. Maar de echte kuitenbijters kom je er niet tegen. Het gaat soms iets langer omhoog, maar dan is het nooit heel steil. En als het dat wel is, duurt het niet lang.
